- Tue Jul 12, 2022 7:01 am
#5484
ZAKON O IZMJENAMA I DOPUNAMA ZAKONA O ZAŠTITI STANOVNIŠTVA OD ZARAZNIH BOLESTI
Član 1.
U Zakonu o zaštiti stanovništva od zaraznih bolesti („Službeni glasnik Republike Srpske“, br. 90/17, 42/20 i 98/20), u članu 4. tačka 27) mijenja se i glasi:
„27) karantin je mjera ograničavanja kretanja zdravih lica koja su bila u kontaktu sa oboljelim od zarazne bolesti za period maksimalne inkubacije, a u određenim slučajevima velike opterećenosti bolešću, za period koji pokriva prosječnu dužinu inkubacije, na preporuku Instituta;“.
U tački 36) poslije riječi: „putuje,“ dodaju se riječi: „ili preporukama za datu zemlju“.
Član 2.
U članu 6. u stavu 1. u tački 1) podtačka 9. briše se.
Dosadašnja podtačka 10. postaje podtačka 9.
U tački 3) poslije podtačke 5. dodaje se nova podtačka 6, koja glasi:
„6. hepatitis virosa non specificata;“.
U tački 5) podtačka 26. mijenja se i glasi:
„26. zarazno oboljenje izazvano virusom SARS-CoV-2 – kovid 19,“.
Poslije podtačke 26. dodaju se nove podt. 27, 28. i 29, koje glase:
„27. sepsis non specificata,
28. infektivna mononukleoza (Mononucleoses infectiva),
29. lišmenijaza/lajšmanijaza (Leischmaniasis).“
Član 3.
U članu 11. u stavu 3. poslije riječi: „prevozna sredstva,“ dodaje se riječ: „vazduh,“.
Poslije stava 4. dodaje se novi stav 5. koji glasi:
„(5) Izuzetno od stava 4. ovog člana, ispitivanja mikrobioloških kriterijuma čistoće u objektima iz stava 3. tačka 1) ovog člana može da obavlja i Javna ustanova Veterinarski institut Republike Srpske ’Dr Vaso Butozan‘.“
Dosadašnji st. 5, 6. i 7. postaju st. 6, 7. i 8.
Član 4.
U članu 15. stav 2. mijenja se i glasi:
„(2) Preventivna dezinsekcija iz stava 1. ovog člana obavlja se jednom godišnje, što podrazumijeva adulticidni i larvicidni tretman, a u slučaju povećanog razmnožavanja štetnih insekata ili po nalogu zdravstvenog inspektora i više puta u toku godine.“
Član 5.
U članu 20. tačka 1) mijenja se i glasi:
„1) u proizvodnji, preradi i prometu hranom, izuzev lica zaposlenih u proizvodnji žestokih alkoholnih pića, vina, sirćeta i sirćetne kiseline, kao i lica zaposlenih u objektima za promet hrane u kojima se vrši promet isključivo originalno zapakovanom hranom, uključujući i lica zaposlena na poslovima transporta isključivo originalno zapakovane hrane,“.
Tačka 9) mijenja se i glasi:
„9) na poslovima neposredne podrške korisnicima, njegovanja, neposredne pomoći i zbrinjavanja korisnika u ustanovama socijalne zaštite.“
Član 6.
U članu 23. u stavu 2. riječi: „5) i 6)“ zamjenjuju se riječima: „5), 6) i 9)“.
Član 7.
U članu 27. u stavu 3. riječi: „maksimalne inkubacije“ zamjenjuju se riječima: „maksimalne inkubacije, a u određenim slučajevima velike opterećenosti bolešću, za period koji pokriva prosječnu dužinu inkubacije“.
Član 8.
U članu 30. u stavu 1. u tački 9) riječi: „sumnja na“ brišu se.
Član 9.
U članu 32. stav 6. mijenja se i glasi:
„(6) Vakcinacija kao preporučena obavlja se:
1) protiv gripe i kovida 19 – za lica određene dobi i kliničkih indikacija, u skladu sa Programom mjera za sprečavanje i suzbijanje, eliminaciju i eradikaciju zaraznih bolesti,
2) protiv pneumokoka i meningokoka – za lica sa kliničkim indikacijama ili epidemiološkim indikacijama, u skladu sa Programom mjera za sprečavanje i suzbijanje, eliminaciju i eradikaciju zaraznih bolesti,
3) protiv humanog papiloma virusa – za lica određene dobi, u skladu sa Programom mjera za sprečavanje i suzbijanje, eliminaciju i eradikaciju zaraznih bolesti,
4) kod putnika u međunarodnom saobraćaju – u skladu sa epidemiološkom situacijom države u koju putuju,
5) protiv hepatitisa A, B, pneumokoka, humanog papiloma virusa, varičele i drugih zaraznih bolesti protiv kojih vakcinaciju preporuči doktor medicine ili specijalista odgovarajuće grane medicine ili koja se traži na lični zahtjev korisnika usluge.“
U stavu 8. poslije riječi: „hepatitisa B“ dodaju se riječi: „i testiran na antitijela nakon vakcinacije“.
Član 10.
U članu 34. stav 1. mijenja se i glasi:
„(1) Imunizacija specifičnim imunoglobulinom je obavezna za lica kojima je po epidemiološkim indikacijama potrebna postekspoziciona zaštita protiv tetanusa, bjesnila, hepatitisa B i nakon zmijskog ujeda.“
Član 11.
Član 35. mijenja se i glasi:
„(1) Sistematsku imunizaciju počinje zdravstvena ustanova u kojoj je dijete rođeno, a nastavlja nadležna organizaciona jedinica doma zdravlja na čijem području dijete ima prebivalište.
(2) U slučaju povrede, imunizaciju lica protiv tetanusa obavlja ambulanta porodične medicine, odnosno druga organizaciona jedinica zdravstvene ustanove u kojoj se vrši zbrinjavanje povrijeđenog.
(3) Imunizaciju lica izloženih povećanom riziku od zaražavanja hepatitisom B sprovode Institut i nadležni dom zdravlja.
(4) Izuzetno od stava 3. ovog člana, organizaciona jedinica bolnice koja obavlja djelatnost infektologije i bolnica za pružanje usluga dijalize za pacijente sa dijagnozom poremećaja rada bubrega – u terminalnoj fazi bolesti, obavljaju imunizaciju svojih zaposlenih radnika i pacijenata, pri čemu treba da ispunjavaju uslove za transport i čuvanje imunoloških preparata i da zdravstveni radnik koji sprovodi imunizaciju ima certifikat o dodatnoj edukaciji iz oblasti imunizacije, izdat od Instituta.
(5) Institut čuva i izdaje vakcine kojima se obavlja vakcinacija u skladu sa članom 32. st. 5. i 6. ovog zakona, te obavlja vakcinaciju putnika u međunarodnom saobraćaju i vakcinaciju koju je preporučio doktor specijalista odgovarajuće grane medicine, odnosno vakcinaciju koja se traži na lični zahtjev korisnika usluge.
(6) Zdravstvena ustanova određena za vršenje obavezne imunizacije, mjesečno od Instituta preuzima planirane količine imunoloških preparata, obezbjeđujući mehanizam održavanja i kontrole hladnog lanca i svakodnevno vodeći odgovarajuću evidenciju o tome.
(7) Organizaciona jedinica bolnice koja obavlja djelatnost infektologije vrši pregled i započinje antirabičnu zaštitu ukoliko specijalista infektolog procijeni potrebu za tim, dok nadležni dom zdravlja od Instituta preuzima i daje ostale potrebne vakcine protiv bjesnila, u skladu sa preporukom specijaliste infektologa.
(8) Zdravstveni radnik koji obavlja imunizacije dužan je da, u organizaciji Instituta, o trošku svoje zdravstvene ustanove, pohađa dodatnu edukaciju iz oblasti imunizacije i stekne certifikat o dodatnoj edukaciji iz oblasti imunizacije, koji obnavlja svake četiri godine.
(9) Domovi zdravlja, najkasnije do jula tekuće godine za narednu godinu, donose vlastite godišnje planove obavezne sistematske imunizacije i imunizacije prema indikacijama za područje jedinice lokalne samouprave za koju su osnovani i o realizaciji tih planova obavještavaju Institut, najkasnije do 31. januara naredne godine za prošlu godinu.
(10) Druge zdravstvene ustanove koje sprovode vakcinaciju, najkasnije do jula tekuće godine za narednu godinu, donose vlastite godišnje planove imunizacije i dostavljaju ih Institutu.
(11) Zdravstvene ustanove koje ne sprovode vakcinaciju, a čiji registrovani korisnici podliježu obaveznoj sistematskoj imunizaciji koja se sprovodi u pripadajućem domu zdravlja, najkasnije do juna tekuće godine za narednu godinu, dostavljaju plan godišnjih potreba vakcina za svoje registrovane korisnike pripadajućem domu zdravlja.
(12) Institut, u skladu sa dostavljenim planovima iz st. 9. i 10. ovog člana i vlastitim godišnjim planom imunizacije sačinjava godišnji plan potreba za imunološkim preparatima za Republiku, na koji saglasnost daje Vlada i o realizaciji plana obavještava Vladu najkasnije do 31. marta naredne godine za prošlu godinu.
(13) Institut, u skladu sa godišnjim planom potreba za imunološkim preparatima iz stava 12. ovog člana, vrši nabavku tih preparata, njihovo čuvanje i izdavanje zdravstvenim ustanovama. https://www.anwalt-derbeste.de
(14) Troškove nabavke imunoloških preparata iz stava 12. ovog člana snosi Institut, a sredstva se obezbjeđuju u budžetu Republike.
(15) Ministar donosi Pravilnik o načinu sprovođenja imunizacije i hemoprofilakse protiv zaraznih bolesti.“
Član 12.
U članu 36. u stavu 1. poslije riječi: „doktor medicine“ dodaju se riječi: „ili specijalista odgovarajuće grane medicine“.
Stav 2. mijenja se i glasi:
„(2) Primjenu imunoloških preparata obavljaju zdravstveni radnici koji su stekli certifikat o dodatnoj edukaciji iz oblasti imunizacije, a pod nadzorom doktora medicine, specijaliste odgovarajuće grane medicine.“
Član 13.
U članu 50. u stavu 1. poslije riječi: „u slučaju pojave“ dodaju se riječi: „ozbiljne prekogranične prijetnje zdravlju,“.
Član 14.
Član 50a. mijenja se i glasi:
„(1) Izuzetno od člana 50. ovog zakona, u periodu nakon prestanka vanredne situacije ili vanrednog stanja mogu se primjenjivati opšte mjere iz člana 8. ovog zakona, posebne mjere iz člana 18. ovog zakona i vanredne mjere iz člana 43. utvrđene ovim zakonom.
(2) Institut vrši procjenu potrebe sprovođenja mjera iz stava 1. ovog člana.
(3) Ministar na prijedlog Instituta, uz saglasnost Vlade, donosi naredbu o obimu, načinu i trajanju sprovođenja opštih, posebnih i vanrednih mjerâ za sprečavanje i suzbijanje zaraznih bolesti iz čl. 8, 18. i 43. ovog zakona, nakon prestanka vanredne situacije ili vanrednog stanja.“
Član 15.
U članu 54. u stavu 3. poslije riječi: „o ozbiljnoj prekograničnoj prijetnji“ dodaju se riječi: „i predlaže sprovođenje opštih, posebnih, vanrednih i ostalih mjerâ utvrđenih ovim zakonom.“
Član 16.
Član 55. mijenja se i glasi:
„(1) Sredstva za finansiranje nabavke i troškova čuvanja imunoloških preparata iz člana 32. stav 5. tačka 1), stava 6. t. 1), 2) i 3) i člana 34. stav 1. ovog zakona obezbjeđuju se u budžetu Republike.
(2) Troškove testiranja i vakcinacije protiv hepatitisa B za lica iz člana 32. stav 5. tačka 2) ovog zakona snosi poslodavac tih lica, izuzev učenika i studenata zdravstvene struke za koje troškove testiranja i vakcinacije snosi Institut, a sredstva se obezbjeđuju u budžetu Republike.
(3) Troškove vakcinacije iz člana 32. stav 5. tačka 3) ovog zakona snosi poslodavac lica koja podliježu obaveznoj vakcinaciji.
(4) Troškove vakcinacije iz člana 32. stav 6. t. 1), 2) i 3) ovog zakona obezbjeđuju se u budžetu Republike.
(5) Troškove vakcinacije iz člana 32. stav 6. t. 4) i 5) ovog zakona snosi putnik, odnosno korisnik usluge.
(6) Troškovi pružanja zdravstvenih usluga koji se odnose na prevenciju i liječenje zaraznih bolesti u redovnim prilikama regulišu se u skladu sa propisima iz oblasti zdravstvenog osiguranja.“
Član 17.
U članu 64. u stavu 2. riječi: „30. novembra“ zamjenjuju se riječima: „31. decembra“.
Član 18.
Ovaj zakon stupa na snagu osmog dana od dana objavljivanja u „Službenom glasniku Republike Srpske“.
Broj: 02/1-021-677/22 POTPREDSJEDNIK
Datum: 23. juna 2022. godine NARODNE SKUPŠTINE
Denis Šulić
Član 1.
U Zakonu o zaštiti stanovništva od zaraznih bolesti („Službeni glasnik Republike Srpske“, br. 90/17, 42/20 i 98/20), u članu 4. tačka 27) mijenja se i glasi:
„27) karantin je mjera ograničavanja kretanja zdravih lica koja su bila u kontaktu sa oboljelim od zarazne bolesti za period maksimalne inkubacije, a u određenim slučajevima velike opterećenosti bolešću, za period koji pokriva prosječnu dužinu inkubacije, na preporuku Instituta;“.
U tački 36) poslije riječi: „putuje,“ dodaju se riječi: „ili preporukama za datu zemlju“.
Član 2.
U članu 6. u stavu 1. u tački 1) podtačka 9. briše se.
Dosadašnja podtačka 10. postaje podtačka 9.
U tački 3) poslije podtačke 5. dodaje se nova podtačka 6, koja glasi:
„6. hepatitis virosa non specificata;“.
U tački 5) podtačka 26. mijenja se i glasi:
„26. zarazno oboljenje izazvano virusom SARS-CoV-2 – kovid 19,“.
Poslije podtačke 26. dodaju se nove podt. 27, 28. i 29, koje glase:
„27. sepsis non specificata,
28. infektivna mononukleoza (Mononucleoses infectiva),
29. lišmenijaza/lajšmanijaza (Leischmaniasis).“
Član 3.
U članu 11. u stavu 3. poslije riječi: „prevozna sredstva,“ dodaje se riječ: „vazduh,“.
Poslije stava 4. dodaje se novi stav 5. koji glasi:
„(5) Izuzetno od stava 4. ovog člana, ispitivanja mikrobioloških kriterijuma čistoće u objektima iz stava 3. tačka 1) ovog člana može da obavlja i Javna ustanova Veterinarski institut Republike Srpske ’Dr Vaso Butozan‘.“
Dosadašnji st. 5, 6. i 7. postaju st. 6, 7. i 8.
Član 4.
U članu 15. stav 2. mijenja se i glasi:
„(2) Preventivna dezinsekcija iz stava 1. ovog člana obavlja se jednom godišnje, što podrazumijeva adulticidni i larvicidni tretman, a u slučaju povećanog razmnožavanja štetnih insekata ili po nalogu zdravstvenog inspektora i više puta u toku godine.“
Član 5.
U članu 20. tačka 1) mijenja se i glasi:
„1) u proizvodnji, preradi i prometu hranom, izuzev lica zaposlenih u proizvodnji žestokih alkoholnih pića, vina, sirćeta i sirćetne kiseline, kao i lica zaposlenih u objektima za promet hrane u kojima se vrši promet isključivo originalno zapakovanom hranom, uključujući i lica zaposlena na poslovima transporta isključivo originalno zapakovane hrane,“.
Tačka 9) mijenja se i glasi:
„9) na poslovima neposredne podrške korisnicima, njegovanja, neposredne pomoći i zbrinjavanja korisnika u ustanovama socijalne zaštite.“
Član 6.
U članu 23. u stavu 2. riječi: „5) i 6)“ zamjenjuju se riječima: „5), 6) i 9)“.
Član 7.
U članu 27. u stavu 3. riječi: „maksimalne inkubacije“ zamjenjuju se riječima: „maksimalne inkubacije, a u određenim slučajevima velike opterećenosti bolešću, za period koji pokriva prosječnu dužinu inkubacije“.
Član 8.
U članu 30. u stavu 1. u tački 9) riječi: „sumnja na“ brišu se.
Član 9.
U članu 32. stav 6. mijenja se i glasi:
„(6) Vakcinacija kao preporučena obavlja se:
1) protiv gripe i kovida 19 – za lica određene dobi i kliničkih indikacija, u skladu sa Programom mjera za sprečavanje i suzbijanje, eliminaciju i eradikaciju zaraznih bolesti,
2) protiv pneumokoka i meningokoka – za lica sa kliničkim indikacijama ili epidemiološkim indikacijama, u skladu sa Programom mjera za sprečavanje i suzbijanje, eliminaciju i eradikaciju zaraznih bolesti,
3) protiv humanog papiloma virusa – za lica određene dobi, u skladu sa Programom mjera za sprečavanje i suzbijanje, eliminaciju i eradikaciju zaraznih bolesti,
4) kod putnika u međunarodnom saobraćaju – u skladu sa epidemiološkom situacijom države u koju putuju,
5) protiv hepatitisa A, B, pneumokoka, humanog papiloma virusa, varičele i drugih zaraznih bolesti protiv kojih vakcinaciju preporuči doktor medicine ili specijalista odgovarajuće grane medicine ili koja se traži na lični zahtjev korisnika usluge.“
U stavu 8. poslije riječi: „hepatitisa B“ dodaju se riječi: „i testiran na antitijela nakon vakcinacije“.
Član 10.
U članu 34. stav 1. mijenja se i glasi:
„(1) Imunizacija specifičnim imunoglobulinom je obavezna za lica kojima je po epidemiološkim indikacijama potrebna postekspoziciona zaštita protiv tetanusa, bjesnila, hepatitisa B i nakon zmijskog ujeda.“
Član 11.
Član 35. mijenja se i glasi:
„(1) Sistematsku imunizaciju počinje zdravstvena ustanova u kojoj je dijete rođeno, a nastavlja nadležna organizaciona jedinica doma zdravlja na čijem području dijete ima prebivalište.
(2) U slučaju povrede, imunizaciju lica protiv tetanusa obavlja ambulanta porodične medicine, odnosno druga organizaciona jedinica zdravstvene ustanove u kojoj se vrši zbrinjavanje povrijeđenog.
(3) Imunizaciju lica izloženih povećanom riziku od zaražavanja hepatitisom B sprovode Institut i nadležni dom zdravlja.
(4) Izuzetno od stava 3. ovog člana, organizaciona jedinica bolnice koja obavlja djelatnost infektologije i bolnica za pružanje usluga dijalize za pacijente sa dijagnozom poremećaja rada bubrega – u terminalnoj fazi bolesti, obavljaju imunizaciju svojih zaposlenih radnika i pacijenata, pri čemu treba da ispunjavaju uslove za transport i čuvanje imunoloških preparata i da zdravstveni radnik koji sprovodi imunizaciju ima certifikat o dodatnoj edukaciji iz oblasti imunizacije, izdat od Instituta.
(5) Institut čuva i izdaje vakcine kojima se obavlja vakcinacija u skladu sa članom 32. st. 5. i 6. ovog zakona, te obavlja vakcinaciju putnika u međunarodnom saobraćaju i vakcinaciju koju je preporučio doktor specijalista odgovarajuće grane medicine, odnosno vakcinaciju koja se traži na lični zahtjev korisnika usluge.
(6) Zdravstvena ustanova određena za vršenje obavezne imunizacije, mjesečno od Instituta preuzima planirane količine imunoloških preparata, obezbjeđujući mehanizam održavanja i kontrole hladnog lanca i svakodnevno vodeći odgovarajuću evidenciju o tome.
(7) Organizaciona jedinica bolnice koja obavlja djelatnost infektologije vrši pregled i započinje antirabičnu zaštitu ukoliko specijalista infektolog procijeni potrebu za tim, dok nadležni dom zdravlja od Instituta preuzima i daje ostale potrebne vakcine protiv bjesnila, u skladu sa preporukom specijaliste infektologa.
(8) Zdravstveni radnik koji obavlja imunizacije dužan je da, u organizaciji Instituta, o trošku svoje zdravstvene ustanove, pohađa dodatnu edukaciju iz oblasti imunizacije i stekne certifikat o dodatnoj edukaciji iz oblasti imunizacije, koji obnavlja svake četiri godine.
(9) Domovi zdravlja, najkasnije do jula tekuće godine za narednu godinu, donose vlastite godišnje planove obavezne sistematske imunizacije i imunizacije prema indikacijama za područje jedinice lokalne samouprave za koju su osnovani i o realizaciji tih planova obavještavaju Institut, najkasnije do 31. januara naredne godine za prošlu godinu.
(10) Druge zdravstvene ustanove koje sprovode vakcinaciju, najkasnije do jula tekuće godine za narednu godinu, donose vlastite godišnje planove imunizacije i dostavljaju ih Institutu.
(11) Zdravstvene ustanove koje ne sprovode vakcinaciju, a čiji registrovani korisnici podliježu obaveznoj sistematskoj imunizaciji koja se sprovodi u pripadajućem domu zdravlja, najkasnije do juna tekuće godine za narednu godinu, dostavljaju plan godišnjih potreba vakcina za svoje registrovane korisnike pripadajućem domu zdravlja.
(12) Institut, u skladu sa dostavljenim planovima iz st. 9. i 10. ovog člana i vlastitim godišnjim planom imunizacije sačinjava godišnji plan potreba za imunološkim preparatima za Republiku, na koji saglasnost daje Vlada i o realizaciji plana obavještava Vladu najkasnije do 31. marta naredne godine za prošlu godinu.
(13) Institut, u skladu sa godišnjim planom potreba za imunološkim preparatima iz stava 12. ovog člana, vrši nabavku tih preparata, njihovo čuvanje i izdavanje zdravstvenim ustanovama. https://www.anwalt-derbeste.de
(14) Troškove nabavke imunoloških preparata iz stava 12. ovog člana snosi Institut, a sredstva se obezbjeđuju u budžetu Republike.
(15) Ministar donosi Pravilnik o načinu sprovođenja imunizacije i hemoprofilakse protiv zaraznih bolesti.“
Član 12.
U članu 36. u stavu 1. poslije riječi: „doktor medicine“ dodaju se riječi: „ili specijalista odgovarajuće grane medicine“.
Stav 2. mijenja se i glasi:
„(2) Primjenu imunoloških preparata obavljaju zdravstveni radnici koji su stekli certifikat o dodatnoj edukaciji iz oblasti imunizacije, a pod nadzorom doktora medicine, specijaliste odgovarajuće grane medicine.“
Član 13.
U članu 50. u stavu 1. poslije riječi: „u slučaju pojave“ dodaju se riječi: „ozbiljne prekogranične prijetnje zdravlju,“.
Član 14.
Član 50a. mijenja se i glasi:
„(1) Izuzetno od člana 50. ovog zakona, u periodu nakon prestanka vanredne situacije ili vanrednog stanja mogu se primjenjivati opšte mjere iz člana 8. ovog zakona, posebne mjere iz člana 18. ovog zakona i vanredne mjere iz člana 43. utvrđene ovim zakonom.
(2) Institut vrši procjenu potrebe sprovođenja mjera iz stava 1. ovog člana.
(3) Ministar na prijedlog Instituta, uz saglasnost Vlade, donosi naredbu o obimu, načinu i trajanju sprovođenja opštih, posebnih i vanrednih mjerâ za sprečavanje i suzbijanje zaraznih bolesti iz čl. 8, 18. i 43. ovog zakona, nakon prestanka vanredne situacije ili vanrednog stanja.“
Član 15.
U članu 54. u stavu 3. poslije riječi: „o ozbiljnoj prekograničnoj prijetnji“ dodaju se riječi: „i predlaže sprovođenje opštih, posebnih, vanrednih i ostalih mjerâ utvrđenih ovim zakonom.“
Član 16.
Član 55. mijenja se i glasi:
„(1) Sredstva za finansiranje nabavke i troškova čuvanja imunoloških preparata iz člana 32. stav 5. tačka 1), stava 6. t. 1), 2) i 3) i člana 34. stav 1. ovog zakona obezbjeđuju se u budžetu Republike.
(2) Troškove testiranja i vakcinacije protiv hepatitisa B za lica iz člana 32. stav 5. tačka 2) ovog zakona snosi poslodavac tih lica, izuzev učenika i studenata zdravstvene struke za koje troškove testiranja i vakcinacije snosi Institut, a sredstva se obezbjeđuju u budžetu Republike.
(3) Troškove vakcinacije iz člana 32. stav 5. tačka 3) ovog zakona snosi poslodavac lica koja podliježu obaveznoj vakcinaciji.
(4) Troškove vakcinacije iz člana 32. stav 6. t. 1), 2) i 3) ovog zakona obezbjeđuju se u budžetu Republike.
(5) Troškove vakcinacije iz člana 32. stav 6. t. 4) i 5) ovog zakona snosi putnik, odnosno korisnik usluge.
(6) Troškovi pružanja zdravstvenih usluga koji se odnose na prevenciju i liječenje zaraznih bolesti u redovnim prilikama regulišu se u skladu sa propisima iz oblasti zdravstvenog osiguranja.“
Član 17.
U članu 64. u stavu 2. riječi: „30. novembra“ zamjenjuju se riječima: „31. decembra“.
Član 18.
Ovaj zakon stupa na snagu osmog dana od dana objavljivanja u „Službenom glasniku Republike Srpske“.
Broj: 02/1-021-677/22 POTPREDSJEDNIK
Datum: 23. juna 2022. godine NARODNE SKUPŠTINE
Denis Šulić