- Tue Nov 23, 2021 12:42 pm
#5308
M.H. i drugi protiv Hrvatske (br. 15670/18 i 43115/18), 18.11.2021. godine
Povreda člana 2. u vezi sa istragom smrti djevojčice Povreda člana 5.1. EK
Povreda člana 4. Protokola broj 4. uz EK Povreda člana 34. EK
Aplikanti su porodica koju čini 14 državljana Afganistana, i to muž, njegove dvije supruge, te njihovo jedanaestoro djece.
Predmet se tiče smrti šestogodišnjeg afganistanske djevojčice, MAD.H., koju je udario voz nakon što joj je navodno uskraćena prilika da traži azil od hrvatskih organa i kojoj je naređeno da se željezničkim tračnicama vrati u Srbiju. Također se tiče pritvaranja aplikanat dok su bili u procesu traženja međunarodne zaštite.
Pozivajući se na član 2. (pravo na život), aplikanti se žale da je država odgovorna za smrt njihove kćerke i sestre MAD.H, te da je istraga koju su poduzele vlasti bila neefikasna. Oni se žale da je njihov smještaj u centar Tovarnik predstavljao kršenje člana 3. (zabrana nečovječnog i ponižavajućeg postupanja), člana 5. (pravo na slobodu i sigurnost) i člana 8. (pravo na poštovanje privatnog i porodičnog života). Prema članu 4. Protokola br. 4 uz Konvenciju (zabrana kolektivnog protjerivanja stranaca), oni se žale da su bili izloženi prisilnom udaljenju iz Hrvatske u Srbiju.
Prema članu 34. (pravo na pojedinačnu predstavku), žale se da organi Hrvatske nisu postupili u skladu sa odlukom Evropskog suda za ljudska prava, donesenom u skladu sa odredbom
39. Pravila Suda, i da su ometali efektivno ostvarivanje njihovog prava na pojedinačnu predstavku. Oni se takođe žale na diskriminaciju prema članu 14. (zabrana diskriminacije) u
vezi sa članovima 3., 5. i 8., te članom 4. Protokola br. 4 i članom 1 Protokola br. 12 (opšta
zabrana diskriminacije).
Evropski sud je posebno utvrdio da je istraga o smrti bila neučinkovita, da je pritvor djece aplikanata predstavljao zlostavljanje, te da se odluke o pritvoru aplikanata nisu marljivo rješavale. Također smatra da su neki od aplikanata doživjeli kolektivno protjerivanje iz Hrvatske, te da je država ometala učinkovito korištenje prava aplikanata na pojedinačni zahtjev ograničavanjem pristupa, između ostalog, njihovom advokatu.
Povreda člana 2. u vezi sa istragom smrti djevojčice Povreda člana 5.1. EK
Povreda člana 4. Protokola broj 4. uz EK Povreda člana 34. EK
Aplikanti su porodica koju čini 14 državljana Afganistana, i to muž, njegove dvije supruge, te njihovo jedanaestoro djece.
Predmet se tiče smrti šestogodišnjeg afganistanske djevojčice, MAD.H., koju je udario voz nakon što joj je navodno uskraćena prilika da traži azil od hrvatskih organa i kojoj je naređeno da se željezničkim tračnicama vrati u Srbiju. Također se tiče pritvaranja aplikanat dok su bili u procesu traženja međunarodne zaštite.
Pozivajući se na član 2. (pravo na život), aplikanti se žale da je država odgovorna za smrt njihove kćerke i sestre MAD.H, te da je istraga koju su poduzele vlasti bila neefikasna. Oni se žale da je njihov smještaj u centar Tovarnik predstavljao kršenje člana 3. (zabrana nečovječnog i ponižavajućeg postupanja), člana 5. (pravo na slobodu i sigurnost) i člana 8. (pravo na poštovanje privatnog i porodičnog života). Prema članu 4. Protokola br. 4 uz Konvenciju (zabrana kolektivnog protjerivanja stranaca), oni se žale da su bili izloženi prisilnom udaljenju iz Hrvatske u Srbiju.
Prema članu 34. (pravo na pojedinačnu predstavku), žale se da organi Hrvatske nisu postupili u skladu sa odlukom Evropskog suda za ljudska prava, donesenom u skladu sa odredbom
39. Pravila Suda, i da su ometali efektivno ostvarivanje njihovog prava na pojedinačnu predstavku. Oni se takođe žale na diskriminaciju prema članu 14. (zabrana diskriminacije) u
vezi sa članovima 3., 5. i 8., te članom 4. Protokola br. 4 i članom 1 Protokola br. 12 (opšta
zabrana diskriminacije).
Evropski sud je posebno utvrdio da je istraga o smrti bila neučinkovita, da je pritvor djece aplikanata predstavljao zlostavljanje, te da se odluke o pritvoru aplikanata nisu marljivo rješavale. Također smatra da su neki od aplikanata doživjeli kolektivno protjerivanje iz Hrvatske, te da je država ometala učinkovito korištenje prava aplikanata na pojedinačni zahtjev ograničavanjem pristupa, između ostalog, njihovom advokatu.