- Tue Nov 09, 2021 2:29 pm
#5289
W.A protiv Švicarske - u kojoj je Evropski sud zakljucio da je aplikantovim preventivnim pritvorom nakon odslužene kazne, a koji je odreden u ponovnom postupku u kojem nije bilo nikakvih novih dokaza o prirodi krivicnog djela ili opsegu aplikantove krivice, dvaput kažnjen za ista djela – Utvrdena povreda clana 5.1. EK, clana 7. EK i clana 4. Protokola broj 7. uz EK.
Povreda člana 5.1. EK Povreda člana 7. EK
Povreda člana 4. Protokola broj 7. uz EK
Aplikant je W.A., švicarski državljanin. Nalazi se u zatvoru Pöschwiesu, Regensdorf (Švicarska). Početkom 1990-ih porotni sud u Zürichu osudio je W.A. na 20 godina zatvora za dva ubistva.
W.A. je patio od poremećaja ličnosti koji je bilo teško liječiti, a koju dijagnozu je postavio vještak psihijatar nakon što je aplikant počinio krivična djela pod smanjenom uračunljivošću. Međutim, sud je smatrao da aplikant predstavlja prijetnju društvu koja se može riješiti samo dugoročnom kaznom, a ne preventivnim pritvorom, koji u praksi rijetko traje duže od pet godina.
W.A. je kaznu služio do 2010. godine, kada je zadržan u pritvoru po zahtjevu tužilaštva za određivanje preventivnog pritvora prema novim izmjenama Krivičnog zakona. Savezni sud je 2012. godine, suprotno nižim sudovima, obnovio postupak, pozivajući se na određene činjenice koje prema njegovom mišljenju nisu bile poznate izvornoj poroti u predmetu, uključujući neizlječivost njegovog stanja.
Okružni sud u Zürichu odredio mu je preventivni pritvor 2013. Iako nije preispitao izvorna krivična djela, sud se pozvao na nedavni psihijatrijski izvještaj i uvjete za preventivni pritvor koji su bili ispunjeni početkom 1990-ih i koji su, po njegovom mišljenju, i dalje postoje. Također je smatrao da će W.A. vrlo vjerojatno ponovno počiniti nasilna krivična djela, i da su mali izgledi za uspješno psihijatrijsko liječenje. Nastavio je biti u zatvoru Pöschwies.
W.A. se žalio, ali su njegove žalbe odbijene. Savezni sud je utvrdio da se zabrana retroaktivnog kažnjavanja odnosi na naloge za preventivni pritvor prema čl. 64.-65. Krivičnog zakona, smatrajući da su preventivni pritvor i izricanje kazne slične po svom kažnjavajućem učinku. Kako nove zakonske odredbe o preventivnom pritvoru nisu bile strožije od starih, mogle su se primijeniti retroaktivno. Krivični zakon je zapravo, također dopuštao ponavljanje postupka na štetu osuđene osobe u obje svoje verzije, i u staroj i u novoj. Za Savezni sud princip “nema kazne bez zakona” nije bio prekršen. Naglašeno je da je zbog ozbiljnosti W.A.- ove bolesti i rizika koji je predstavljao njegov pritvor bio neophodan.
Pozivajući se na član 5. stav 1. (pravo na slobodu i sigurnost), član 7. stav 1. (nema kažnjavanja bez zakona) i član 4. Protokola br. 7 (pravo da se ne bude dvaput suđen ili kažnjen u istoj stvari) uz Konvenciju, aplikant se žali na preventivni pritvor, da je kažnjen retroaktivno, te da je dva puta kažnjen za ista djela.
Evropski sud je u suštini utvrdio da je ovim pritvorom koji je određen u ponovnom postupku u kojem nije bilo nikakvih novih dokaza o prirodi krivičnog djela ili opsegu aplikantove krivice, dvaput kažnjen za ista djela. Štoviše, dok je aplikant doista mogao biti pritvoren kao "duševno bolesna" osoba u skladu s Konvencijom, njegov pritvor nije bio zakonit jer nije bio pritvoren u instituciji prikladnoj za mentalno bolesne osobe.
Povreda člana 5.1. EK Povreda člana 7. EK
Povreda člana 4. Protokola broj 7. uz EK
Aplikant je W.A., švicarski državljanin. Nalazi se u zatvoru Pöschwiesu, Regensdorf (Švicarska). Početkom 1990-ih porotni sud u Zürichu osudio je W.A. na 20 godina zatvora za dva ubistva.
W.A. je patio od poremećaja ličnosti koji je bilo teško liječiti, a koju dijagnozu je postavio vještak psihijatar nakon što je aplikant počinio krivična djela pod smanjenom uračunljivošću. Međutim, sud je smatrao da aplikant predstavlja prijetnju društvu koja se može riješiti samo dugoročnom kaznom, a ne preventivnim pritvorom, koji u praksi rijetko traje duže od pet godina.
W.A. je kaznu služio do 2010. godine, kada je zadržan u pritvoru po zahtjevu tužilaštva za određivanje preventivnog pritvora prema novim izmjenama Krivičnog zakona. Savezni sud je 2012. godine, suprotno nižim sudovima, obnovio postupak, pozivajući se na određene činjenice koje prema njegovom mišljenju nisu bile poznate izvornoj poroti u predmetu, uključujući neizlječivost njegovog stanja.
Okružni sud u Zürichu odredio mu je preventivni pritvor 2013. Iako nije preispitao izvorna krivična djela, sud se pozvao na nedavni psihijatrijski izvještaj i uvjete za preventivni pritvor koji su bili ispunjeni početkom 1990-ih i koji su, po njegovom mišljenju, i dalje postoje. Također je smatrao da će W.A. vrlo vjerojatno ponovno počiniti nasilna krivična djela, i da su mali izgledi za uspješno psihijatrijsko liječenje. Nastavio je biti u zatvoru Pöschwies.
W.A. se žalio, ali su njegove žalbe odbijene. Savezni sud je utvrdio da se zabrana retroaktivnog kažnjavanja odnosi na naloge za preventivni pritvor prema čl. 64.-65. Krivičnog zakona, smatrajući da su preventivni pritvor i izricanje kazne slične po svom kažnjavajućem učinku. Kako nove zakonske odredbe o preventivnom pritvoru nisu bile strožije od starih, mogle su se primijeniti retroaktivno. Krivični zakon je zapravo, također dopuštao ponavljanje postupka na štetu osuđene osobe u obje svoje verzije, i u staroj i u novoj. Za Savezni sud princip “nema kazne bez zakona” nije bio prekršen. Naglašeno je da je zbog ozbiljnosti W.A.- ove bolesti i rizika koji je predstavljao njegov pritvor bio neophodan.
Pozivajući se na član 5. stav 1. (pravo na slobodu i sigurnost), član 7. stav 1. (nema kažnjavanja bez zakona) i član 4. Protokola br. 7 (pravo da se ne bude dvaput suđen ili kažnjen u istoj stvari) uz Konvenciju, aplikant se žali na preventivni pritvor, da je kažnjen retroaktivno, te da je dva puta kažnjen za ista djela.
Evropski sud je u suštini utvrdio da je ovim pritvorom koji je određen u ponovnom postupku u kojem nije bilo nikakvih novih dokaza o prirodi krivičnog djela ili opsegu aplikantove krivice, dvaput kažnjen za ista djela. Štoviše, dok je aplikant doista mogao biti pritvoren kao "duševno bolesna" osoba u skladu s Konvencijom, njegov pritvor nije bio zakonit jer nije bio pritvoren u instituciji prikladnoj za mentalno bolesne osobe.