Clan 3 i 4 KZ BiH
Posted: Sat Jun 22, 2019 11:50 am
Clan 3 i 4 KZ BiH
Nisu povrijeđena načela zakonitosti (član 3 KZ BiH) i vremenskog važenja Krivičnog zakona (član 4. KZ BiH) kada je za krivično djelo iz entitetskog krivičnog zakona suđeno po Krivičnom zakonu Bosne i Hercegovine.
Iz obrazloženja:
U žalbama optuženih naglašava se da je pobijanom presudom povrijeđen princip zakonitosti iz člana 3. i pravila vremenske primjene krivičnog zakona iz člana 4. KZ BiH, jer je prema žalbi djelo učinjeno u vrijeme kada još nije bio na snazi KZ BiH, a u međuvremenu je KZ RS krivično djelo falsifikovanja novca brisao odnosno dekriminisao, pa da je u tom smislu povrijeđen princip zabrane retroaktivne primjene Krivičnog zakona, odnosno obavezne primjene novog blažeg zakona, što prema žalbama istovremeno predstavlja i kršenje člana 7. Evropske konvencije o ljudskim pravima. Međutim, žalbe ispuštaju iz vida da krivično djelo falsifikovanja novca navedenim izmjenama krivičnog zakonodavstva nije dekriminisano, već je samo prenešeno na drugi, viši nivo zakonske regulative, što znači da je ovo djelo i dalje ostalo kažnjivo, samo ne više u entitetskom krivičnom zakonodavstvu već u KZ BiH. Takva izmjena uopšte ne tangira pitanje pravila koja se odnose na vremensko važenje krivičnog zakonodavstva, jer to ostaje kao obaveza bez obzira koji će sud biti nadležan za procesuiranje. Pri tome svakako treba imati u vidu da se, s obzirom da novi krivični zakoni nisu istovremeno stupili na snagu, nije pojavio vremenski period u kojem ovog djela u zakonu nije bilo, s obzirom da je KZ BiH nakon 01. marta 2003.godine, kada je stupio na snagu, ovo krivično djelo preuzeo i ono od tog momenta više nije postojalo u entitetskim krivičnim zakonima, pa se stoga ne bi mogla zahtjevati primjena blažeg tzv. međuzakona, jer je kontinuitet inkriminacije očigledno održan. Iz navedenih razloga žalba neosnovano ukazuje da je prvostepenom presudom povrijeđen princip zakonitosti iz člana 3. i pravila vremenske primjene krivičnog zakona iz člana 4. KZ BiH, a pogotovo ne član 7. Evropske konvencije o ljudskim pravima, koji faktički i ne sadrži obavezu primjene novog blažeg zakona, već samo zabranjuje primjenu novog strožijeg zakona.
(Iz presude Suda BiH, broj Kž-14/04 od 17.05.2004.godine)
Nisu povrijeđena načela zakonitosti (član 3 KZ BiH) i vremenskog važenja Krivičnog zakona (član 4. KZ BiH) kada je za krivično djelo iz entitetskog krivičnog zakona suđeno po Krivičnom zakonu Bosne i Hercegovine.
Iz obrazloženja:
U žalbama optuženih naglašava se da je pobijanom presudom povrijeđen princip zakonitosti iz člana 3. i pravila vremenske primjene krivičnog zakona iz člana 4. KZ BiH, jer je prema žalbi djelo učinjeno u vrijeme kada još nije bio na snazi KZ BiH, a u međuvremenu je KZ RS krivično djelo falsifikovanja novca brisao odnosno dekriminisao, pa da je u tom smislu povrijeđen princip zabrane retroaktivne primjene Krivičnog zakona, odnosno obavezne primjene novog blažeg zakona, što prema žalbama istovremeno predstavlja i kršenje člana 7. Evropske konvencije o ljudskim pravima. Međutim, žalbe ispuštaju iz vida da krivično djelo falsifikovanja novca navedenim izmjenama krivičnog zakonodavstva nije dekriminisano, već je samo prenešeno na drugi, viši nivo zakonske regulative, što znači da je ovo djelo i dalje ostalo kažnjivo, samo ne više u entitetskom krivičnom zakonodavstvu već u KZ BiH. Takva izmjena uopšte ne tangira pitanje pravila koja se odnose na vremensko važenje krivičnog zakonodavstva, jer to ostaje kao obaveza bez obzira koji će sud biti nadležan za procesuiranje. Pri tome svakako treba imati u vidu da se, s obzirom da novi krivični zakoni nisu istovremeno stupili na snagu, nije pojavio vremenski period u kojem ovog djela u zakonu nije bilo, s obzirom da je KZ BiH nakon 01. marta 2003.godine, kada je stupio na snagu, ovo krivično djelo preuzeo i ono od tog momenta više nije postojalo u entitetskim krivičnim zakonima, pa se stoga ne bi mogla zahtjevati primjena blažeg tzv. međuzakona, jer je kontinuitet inkriminacije očigledno održan. Iz navedenih razloga žalba neosnovano ukazuje da je prvostepenom presudom povrijeđen princip zakonitosti iz člana 3. i pravila vremenske primjene krivičnog zakona iz člana 4. KZ BiH, a pogotovo ne član 7. Evropske konvencije o ljudskim pravima, koji faktički i ne sadrži obavezu primjene novog blažeg zakona, već samo zabranjuje primjenu novog strožijeg zakona.
(Iz presude Suda BiH, broj Kž-14/04 od 17.05.2004.godine)